Article content

สำนักคณิตศาสตร์ครูก้อ สอนพิเศษคณิตศาสตร์สงขลา

มอบทุนการศึกษาให้วิทยาลัยสารพัดช่างสงขลา ปี 2561

#บ้านหลังแรกของผม

หลายท่านเคยทราบแล้วว่าผมเป็นลูกของอดีตข้าราชการครูวิทยาลัยสารพัดช่างสงขลา (เพราะผมโพสต์มาปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้ว 555)

คุณแม่ผมสอบบรรจุเข้ารับราชการเป็นครูสอนบัญชีได้ที่นี่และได้เข้าไปอาศัยบ้านพักครูหลังเล็กๆ ที่อยู่กันหลังหนึ่ง 3 ครอบครัว ด้านหลังวิทยาลัย ตั้งแต่เมื่อตอนผมอายุได้ เพียง 4 เดือน (จนตอนหลังมีครอบครัวผมครอบครัวเดียวที่อาศัยอยู่บ้านหลังนี้ และย้ายออกจากบ้านหลังนี้ตอนผมอายุ 18 ปี)

สถานที่แห่งนี้จึงเปรียบเสมือนเป็นบ้านหลังแรกของผม 

บ้าน ที่มีที่สำหรับกินข้าว นั่งเล่น อาบน้ำ และหลับนอน ที่ค่อนข้างคับแคบ 

แต่รู้ไหมว่าการเติบโตขึ้นมาในวิทยาลัยแห่งนี้ของผมโคตรจะมีความสุขเลย!

ผมมีที่วิ่งเล่น มีที่เตะฟุตบอล มีที่เล่นซ่อนหา และมีพี่ๆ มีเพื่อนๆ มีน้องๆ ที่เป็นลูกของครูในวิทยาลัย และที่มีบ้านอยู่รอบ ๆ วิทยาลัย มาเล่นด้วยกันในทุกเสาร์ อาทิตย์

ทุกตารางนิ้วในวิทยาลัยนี้ พวกผมเหยียบมาหมดแล้ว (หรืออาจจะบอกว่ายืนฉี่มาหมดแล้วก็ได้ 555)

แถมยังเคยเตะบอลทำกระจกวิทยาลัยแตกไปก็ไม่รู้กี่บานแล้วเช่นกัน (พอกระจกแตก หนีกลับบ้านแยกย้ายเลย! 555)

บางโอกาสผมก็ตามแม่ขึ้นไปในห้องสอนหรือห้องธุระการของวิทยาลัยบ้าง ไปนั่งเล่นเครื่องพิมพ์ดีด หรือไปนั่งเล่นเกมส์ในคอม ทำของเขาพังมั่วหมด! 555

และผมยังมีเพื่อน ๆ คุณแม่ ที่ตอนเด็กๆ เวลาที่คุณแม่ผมไม่อยู่บ้าน แม่มักจะไปฝากผมไว้กับบ้านนู้นที บ้านนี้ที ซึ่งท่านเหล่านี้คอยดูแลช่วยเหลือผมมาตลอด หรือแม้แต่ทุกวันนี้ ท่านเหล่านี้ก็ยังให้ความช่วยเหลือผมเสมอมาเมื่อผมขอความช่วยเหลือท่าน

ทุกท่านมีพระคุณกับผม ซึ่งผมนับถือทุกท่านเสมือนกับเป็น ลุง ป้า น้า อา แท้ๆของผมตลอดมา 

อ้อ! อันนี้น่าจะยังไม่เคยเล่า

ตอนผมเด็กๆ คุณแม่ผมใช้บ้านหลังนี้ทำเป็น "โรงงานเล็กๆ" (จริงๆก็พูดเว่อร์ไป เพราะมีพี่ที่มาช่วยทำแค่ 2 คน 555 ) ทำแซนวิชส่งขายไปทั่วสงขลาด้วยในชื่อ 

" K.แซนวิช " 

ซึ่งเป็นการใช้ "บ้านหลวง" มาทำแซนวิชส่งขาย 555

ทำไงได้! ผู้หญิงคนเดียว ข้าราชการครู ที่ต้องหาเลี้ยงส่งเสียทุกคนในครอบครัวให้ลูกได้เรียน ให้ได้ลูกได้กินอิ่ม ให้ลูกได้มีของเล่นเหมือนคนอื่นเขา

แค่เงินเดือนข้าราชการครูมันไม่พอหรอก

ยิ่งครอบครัวผม ไม่เคยมีทรัพย์สมบัติหรือมรดกตกทอดอะไรมาเลยด้วย คนเป็นแม่ก็ต้องสู้ปากกัดตีนถีบแบบนี้แหละ

#สถานที่แห่งนี้จึงมีพระคุณกับผมและครอบครัวมากๆ

#คิดแล้วโคตรมีความสุข

-----

วันนี้ได้มีโอกาสกลับมามอบทุนการศึกษาให้น้องๆที่นี่ 

ซึ่งผมมอบให้ 5,000 บาท และคุณแม่ผมมอบสบทบให้อีก 5,000 บาท

เงิน 5,000 บาท ในส่วนของผม เป็นเงินค่าสอนที่ผมได้รับจากทางโรงเรียนวิเชียรชม (โครงการ EP , โครงการ SMA , โครงการติวน้องไปแข่งงานศิลปะหัตถกรรม) และจากโรงเรียนหวังดี เมื่อปีการศึกษาที่ผ่านมา รวมๆกัน (และยังเหลืออีกบางส่วน จะมอบให้ที่ใดต่อ จะมาแจ้งให้ทราบ)

ซึ่งเป็นความตั้งใจของผมตั่งแต่โรงเรียนแรกที่เชิญผมไปช่วยสอนแล้วว่า เงินค่าวิทยากรที่ผมได้รับ ทุกบาททุกสตางค์ (หรือเกือบทั้งหมด เพราะบางทีผมจัดการมั่วเองตกหล่นบ้าง) 

#ผมจะบริจาคการกุศลเพื่อเป็นการตอบแทนสังคมนี้ที่ผมอาศัยและเติบโตขึ้นมา

และผมจะมามอบให้ที่นี่ทุกปีจนกว่าผมจะให้ไม่ไหว

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยครับ

---------

สุดท้าย ขอขอบพระคุณการตอนรับด้วยความอบอุ่นจากท่าน ผ.อ , รอง ผ.อ. , และลุง ป้า น้า อา ทุกท่านครับ