Article content

วิทยากรโรงเรียนมหาวชิราวุธสงขลา

ติว PAT1 ระดับชั้น ม.6

 

บันทึกช่วยจำ (วันแรก)

กับ 2 วันที่ถือว่าเป็นเกียรติที่สุดในชีวิต

 

เมื่อกลางเทอมที่แล้ว (เทอม 1 ปีการศึกษา 2561) หนึ่งในน้องคณะกรรมการสายชั้น ม.6 โทรเข้ามาเบอร์โทรภรรยาผมโดยบอกว่า

 

 

"จะให้พี่ก้อมาติว ม.6 ที่มหาฯ สรุปเนื้อหาเตรียมสอบเข้ามหาลัย"

 

 

ผมฟังแล้ว ผมบอกน้องไปว่า

 

"เอาจริงรึ" (แต่ยินดีมากๆ 55555)

 

หลังจากคุยกันวันนั้น ระหว่างน้องไปดำเนินเรื่อง ผมก็ย้ำกับน้องอีกว่า

 

"ถามเพื่อน ๆ ด้วยนะว่าจะให้พี่ไปไหม

 

ถ้าเรื่องไม่ผ่าน หรือมีใครไม่เห็นด้วย เรื่องให้พี่ไปสอน บอกพี่ได้ตลอดเลยไม่ต้องเกรงใจ พี่ยินดีเสมอ"

 

น้องโทรมาหาผมอีกทีคือก่อนเปิดเทอม 2 คอนเฟิร์มว่าให้ผมเตรียมเอกสารได้เลย

 

 

ความกดดัน ความตื่นเต้น ก็เกิดขึ้นตั้งแต่วางสายจากน้องในทันที 5555

 

----

 

สิ่งแรกที่ผมทำหลังจากนั้นคือ

 

ถามน้องคนหนึ่งที่จบไปแล้ว (ตอนนี้น้องเรียนปี 1) ว่าปีที่แล้วที่เขาติวกัน เขาใช้เขียนกระดาษหรือใช้คอม หรือใช้ไอแพด

 

คำตอบที่ได้คือ

 

"หนูแนะนำ อย่าไปใช้กระดาษกับเครื่องฉายเลย มันมองไม่ชัด มันไม่เฟี้ยวเลย"

 

อีก 2 วันต่อมา ผมเลยไปจัด surface มาเลย! ทั้ง ๆ ที่ใช้งานอะไรไม่เป็นเลย 555

 

---

 

ประมาณ 1 สัปดาห์และใกล้ ๆ ก่อนไปติววันแรก ในช่วงที่ผมเครียดกับการเตรียมเอกสาร

 

 

ผมส่งข้อความบอกคุณครูผู้ใหญ่ของผมบางท่านว่า

 

"ก้อตื่นเต้นจังนิครู 5555"

 

ครูผมแทบทุกท่านช่วยลดความกังวล และช่วยให้ผมมีกำลังใจขึ้นได้เยอะมากครับ...

 

"กลับไปตอบแทนคุณแผ่นดิน เหมือนกลับไปบ้าน เพียงแต่เปลี่ยนตำแหน่งที่ยืนเท่านั้น"

 

"เด็กรู้น้อยกว่าเรา จะไปกลัวอะไร" (ดุเดือด 5555)

 

"ให้สนุกกับการสอนนะ และประสบความสำเร็จด้วย"

 

"555..เป็นครูก้อ ตื่นเต้นด้วยเหรอ"

 

(ถ้าไม่ใช่ มหาฯ ก้อไม่ตื่นเต้นเลยครับ...ผมตอบครู)

 

ไม่ใช่แค่กำลังใจ ครูของผมบางท่านถึงขั้นติวผมผ่านไลน์หรือโทรมาติวผมเองเลย ก่อนผมจะไปติวให้น้องด้วย 555

 

มีท่านหนึ่งผมขอมุกครูไปเล่นกับเด็ก ๆ สักมุกครับ ...

 

"ไม่มี!" 555

 

-----

 

2 วันก่อนสอน คืนวันอาทิตย์ที่ 18 พ.ย. หลังสอนที่บ้านเสร็จ ผมเข้าไปที่ รร. มหาฯ เวลาเกือบ 2 ทุ่ม บอกพี่ยามข้างหน้าว่าขอมาไหวสมเด็จพ่อครับ

 

ไป 2 มือเปล่าๆ ไม่มีธูป เทียน หรือดอกไม้ใดๆ เดินเข้าไปมืดๆ ยกมือไหว้ พนมมืออธิษฐาน

 

"ขอให้ก้อได้กลับมาตอบแทนบุญคุณโรงเรียนแห่งนี้ใน 2 วันนี้ ได้อย่างราบลื่น ไม่มีอะไรติดขัด และทำให้ทุกคนมีความสุข"

 

----

 

คืนก่อนไปสอน...

 

ผมส่งข้อความหาครูผมท่านหนึ่งบอกครูว่า

 

"ก้ออยากไหว้ครู ก่อนเริ่มสอนพรุ่งนี้ครับ"

 

"ได้ค่ะก้อ ต้องเจิมและเสกคาถาด้วยมั้ย 555"

 

----

 

ส่วนคุณแม่ผมหรอ ท่านบอกแค่ว่า ...

 

“แต่งตัวให้หล่อใส่สูตร นอนพักให้เต็มที่ เอาน้ำใส่ขวดไปกินระหว่างสอน”

 

ซึ่งประเด็นหลักจริง ๆ ของแม่แค่ข้อความแรก 5555

 

-----

 

เช้าวันแรก ผมไปถึงหอประชุม ได้ไหว้ครูผมก่อนเข้าหอประชุมตามที่ตั้งใจไว้

 

 

พอขึ้นไปหอประชุม สิ่งแรกที่ผมเดินมุ่งไปหาคือโต๊ะที่นั่งสอน เพื่อจะดูว่ามีสายสัญญาณที่มันพ่วงเปิดกับ surface ได้ไหม ปรากฎว่า ... ยังไม่มี

 

แต่พอผมหันไปเห็น "พี่เก่ง" พี่เจ้าหน้าที่ที่รอบรู้ทุกอย่างเรื่องสายสัญญาณ ผมก็อุ่นใจมากขึ้น

 

"เดี๋ยวผมไปหามาให้ ไม่ต้องกังวล"

 

พี่เก่งหายไปพักหนึ่ง และหามาให้ได้จริง ๆ หามาให้ 2 อันด้วย เพราะเผื่อมันใช้ไม่ได้ 5555

 

(ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่เก่งไปหลายรอบมากในวันนั้น 555)

 

----

 

ผมเพิ่งทราบตอนเช้าวันนั้นว่า ผมติวเป็นคนแรกของโครงการ และเพิ่งทราบจากสถานการณ์ในหอประชุมว่าต้องมีการ

 

"เปิดพิธี" ด้วย!

 

เอาแล้วไง!

 

เตรียมตัวแต่มาสอน เตรียมตัวมาคุยกับเด็กๆสนุกๆ ไม่ได้เตรียมตัวว่าต้องมาพูดต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ของโรงเรียนเยอะขนาดนี้

 

และงานแบบนี้ผมไม่ค่อยถนัดเอาซะด้วย

 

ผมนั่งร่างข้อความพูดกันบนเวทีเลย!

 

ภาพหน้าครูสอนวิชาภาษาไทยเมื่อตอนเด็กๆ ลอยเข้ามาในหัวเต็มไปหมด...

 

จะขึ้นต้นด้วย...

 

"กราบเรียน" หรือ "กราบสวัสดี" ดี? 5555

 

แต่สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดีระดับหนึ่งนะ 555

 

-----

 

เรื่องสอนวันแรก

 

ผมทำเอกสารมา 43 หน้า พยายามเอาประเด็นสำคัญที่สุด พิมพ์สรุปข้อความให้น้องมากที่สุด เพื่อไม่ต้องใช้เวลาให้น้องจดช๊อตโน๊ทมากเกินไป เพราะเวลาสอนจะไม่ทันเอา และให้น้องไปจดตอนเฉลยโจทย์เอาทีเดียวเลย

 

ในหัวตอนนั้นมีอย่างเดียวคือ...

 

#จะสอนทั้งหมด!

 

สุดท้ายหมดจริงๆ (หมดอย่างดุเดือด 555)

 

พอสอนเสร็จ น้องประธานสายชั้น ม.6 ขึ้นมาบอกผมว่า

 

"พี่ก้อสอนได้เยอะมากตั้งแต่มีการติวมา" 5555

 

-----

 

หลังจากจบวันแรก....

 

ผมส่งข้อความถามเด็กๆ และคุณครูผมที่ได้มีโอกาสนั่งฟังผมสอนว่า...

 

"วันนี้มีอะไรที่พี่ต้องปรับปรุงบ้าง"

 

เด็ก ๆ เป็นตัวสะท้อนตัวเราได้ดีที่สุดครับ และสำหรับผม พูดได้ บอกได้ตรงๆ ตรงไปตรงมาได้เลยครับ

 

ผมรับฟังทุกคนที่ผมถามไป และมานั่งคิดวางแผนปรับปรุงแก้ไข และพัฒนาสำหรับการสอนต่อในวันพุธหน้าอีกสัปดาห์หนึ่ง

 

"โอเค ยอมแล้ว พุธหน้าอาจต้องตัดบางบทออกไป เนื้อหา 3 ปี คุยได้ไม่ทั้งหมดในเวลา 1 วัน สอนเฉพาะที่ออกสอบเยอะๆก่อน"

 

ผมเลิกดื้อกับตัวเอง และยอมรับความจริง 555

 

(จริงๆครูของผมท่านหนึ่ง ท่านเตือนผมแล้วว่า "ครูเข้าใจก้อ เราเป็นครู เราคิดแต่จะสอนให้เด็กได้เยอะๆ แต่ก้อไม่ต้องสอนทั้งหมดก็ได้เพราะมันไม่ทัน" ... แต่ผมดื้อเอง 5555 )

 

-----

 

เดี๋ยวมาเขียนบันทึกวันที่ 2 ต่อ

 

ขอขอบคุณที่อ่านจนจบ ซึ่งทำให้ช่วยเพิ่มค่าเฉลี่ยของคนไทยทั้งประเทศที่อ่านหนังสือปีละ 8 บรรทัด ขึ้นมาได้นิดนึง... ฮาาาาา!

 

ขอขอบพระคุณทุกท่านจากหัวใจ

 

 

นาย ธิปัตย์ ภักดีเศรษฐกุล

 

 

ม.ว. 35811

 

-----

 

Math Makes Sense by Tutor Khor

 

สอนคณิตศาสตร์โดยอดีตนักเรียนทุนโครงการ พสวท. สาขาคณิตศาสตร์ระดับท็อปของภาคใต้

 

(สอนสด + ออนไลน์)

 

Tel : 086 – 8826648 , 083 – 6595136

 

Facebook : Tutor Khor